Bomen.

Bomen, bomen…
Zolang ik mij kan herinneren, word ik blij van bomen. Vind het heerlijk om in hun gezelschap te zijn. Bomen geven mij rust, laten het vertrouwen in mezelf groeien. Hun energie is liefdevol en ze zijn zo wijs. De boodschappen die ik van hun ontvang raken mij diep. Brengen mij vaak aan het lachen. Ze helpen mij om het leven simpel te houden. Door mij te spiegelen geven ze inzicht.
Het kind in mij wil vaak van alles weten. In het zoeken naar antwoorden kan ik daardoor in allerlei dwaalwegen in mezelf terecht komen.Groot ongeduld groeit in mij als het weten wat te lang op zich laat wachten. Als het antwoord komt. Kan dat een teleurstelling geven omdat ik het mij heel anders had voorgesteld. Pffff.


Op een dag waren er veel vragen in mij. Ik ga naar buiten voor een wandeling in het bos. Ging helemaal op in mijn binnenwereld waarin ik zocht naar een antwoord. Zo liep ik al een hele tijd, zonder echt bewust te zijn van mijn buitenwereld. Tot dat ik ervaar dat de grond onder mijn voeten zacht is geworden. Het pad waar ik op loop is bedekt met mos. Heerlijk zacht. Heel uitnodigend om even heerlijk plaats te nemen in een bedje van mos. Zo nestel ik mij heerlijk op de grond en neem alles om mij heen bewuster waar.

De bomen, het geritsel van de bladeren. De vele kleuren groen, de zachtheid van het mos. Zat zo in mijn eigen wereld, dat ik mij niet bewust was van de schoonheid om mij heen. De wereld waar ik deel van uitmaakte op dat moment. Ik kwam terug in het nu, en genoot van wat ik zag. Mijn lichaam ontspande zich. Begroette alles om mij heen vanuit een dankbaar hart. Door het gewoon te benoemen. Ben dankbaar voor de bomen die mijn longen voorzien van zuurstof, dankbaar voor….. Vanuit het niets kwam er een antwoord:’je hoeft niet alles te weten’. Oeps dat kwam binnen. Het raakte een diepe snaar in mij. Het alles willen weten in mij, word ook vaak gevoed door mij verantwoordelijk voelen voor…… Of dat ik mezelf opleg dat ik alles moet weten. Het weten heeft niets met kennis uit boeken te maken. Het antwoord ging verder:’wat zich aandient in het hier en nu is alles wat je moet weten. ‘Je weet het wanneer je het nodig hebt.

De kolibrie als leraar.

De Kolibrie als leraar.

De Kolibrie heb ik tot nu toe nog niet in het echt ontmoet. Wel de Kolibrievlinder. De eerste keer dat ik de kolibrievlinder ontmoette kon ik mijn ogen niet van deze mooi vlinder afhouden. Zo onder de indruk was ik van deze vlinder.

De spirit van de Kolibrie ontmoet ik  tijdens een wandeling. Het lopen verging mij al een tijdje zwaar. Ik die altijd zoveel vreugde aan het wandelen beleefde, was nu al moe bij de eerste stap.

Zo uit het niets hangt de Kolibrie voor mijn mond. Doe mijn mond instinctief voor haar open. Vreugde stroomt binnen. Ik voel me kinderlijk blij worden.  De boodschap van de Kolibrie aan mij is vreugde. Richt je aandacht op dat wat je blij maakt.

Ik vergeet de boodschap van de Kolibrie tot dat het volgende berichtje via facebook voorbij komt: the Hummingbird is the messenger of joy, beauty and love. Legends say that the Hummingbird will come to drink from our nectar when our heart is open.

Een maand later komt de Kolibrie weer zo uit het niets. Tijdens een wandeling, rust ik op een bankje geniet van het uitzicht en de zon op mijn huid. De kolibrie hangt voor mijn mond, instinctief doe ik mijn mond open. Schoonheid stroomt binnen. Ik ervaar schoonheid diep van binnen. De boodschap van de Kolibrie is, richt je op schoonheid.

Een paar dagen later gaan de lessen van de Kolibrie verder.

Voor het eerst valt er een beetje sneeuw. Ik wandel door een wit landschap. De Kolibrie begeleid mij op mijn wandeling. Ze vliegt naast mij. De lessen over vreugde, schoonheid en liefde krijgen verdieping. De Kolibrie vraagt mij om mij te verbinden met bloemen. Het is februari, geen bloemen, alles is bedekt met een laagje sneeuw. Ik moet hier om lachen. Zonder moeite verschijnt er een prachtige Goudsbloem voor mij. De Kolibrie zegt ruik. Ik neem de geur op van de Goudsbloem. De Kolibrie vraagt me om nog dieper de geur op te snuiven. Het geeft een healing in mijn hart. Dan baad ik mij in de bloemblaadjes van de Goudsbloem, als een kind word ik gewiegd. Het kind in mij lacht. De goudgele kleur van de bloemblaadjes werkt helend. Mijn huid word gestreeld door de meeldraden. Tot mijn huid fluweel zacht is. Dan komt de stamper deze mag ik eten. Ervaar hoe het goddelijke manlijke en vrouwelijke geheeld word in mij. Nieuw DNA word gesponnen met gouddraad. Een proces wat nog steeds doorwerkt. De Goudsbloem spiegelt mij vreugde, schoonheid en liefde. Ook zuiverheid, in de sneeuw neem ik een bad in de Goudsbloem.

In diezelfde week verbind de Kolibrie zich tijdens mijn wandeling met mijn derde oog. Heel veel licht komt via mijn derde oog naar binnen.

Zien vanuit vreugde, schoonheid en liefde is de boodschap van de Kolibrie. Het felle licht legt even mijn systeem plat.

En dan….in een keer zie ik waar al het  lijden vandaan komt. Door dat ik niet vanuit vreugde, schoonheid en liefde naar mezelf  kijk.

Hoe simpel is het. Alles valt en staat met houden van mij Zelf. Als ik van me Zelf houd, geeft dat vrijheid. Het doet er niet toe hoe een ander mij ontmoet. Maar hoe ik het licht vanuit vreugde, schoonheid en liefde op alles laat schijnen. Dit geeft een krachtig gevoel.  Zien vanuit Vreugde, Schoonheid en Liefde. Mezelf zien vanuit Vreugde, Schoonheid en Liefde.

Dankbaar ben ik dat de Kolibrie mij dit leert.