Bomen.

Bomen, bomen…
Zolang ik mij kan herinneren, word ik blij van bomen. Vind het heerlijk om in hun gezelschap te zijn. Bomen geven mij rust, laten het vertrouwen in mezelf groeien. Hun energie is liefdevol en ze zijn zo wijs. De boodschappen die ik van hun ontvang raken mij diep. Brengen mij vaak aan het lachen. Ze helpen mij om het leven simpel te houden. Door mij te spiegelen geven ze inzicht.
Het kind in mij wil vaak van alles weten. In het zoeken naar antwoorden kan ik daardoor in allerlei dwaalwegen in mezelf terecht komen.Groot ongeduld groeit in mij als het weten wat te lang op zich laat wachten. Als het antwoord komt. Kan dat een teleurstelling geven omdat ik het mij heel anders had voorgesteld. Pffff.


Op een dag waren er veel vragen in mij. Ik ga naar buiten voor een wandeling in het bos. Ging helemaal op in mijn binnenwereld waarin ik zocht naar een antwoord. Zo liep ik al een hele tijd, zonder echt bewust te zijn van mijn buitenwereld. Tot dat ik ervaar dat de grond onder mijn voeten zacht is geworden. Het pad waar ik op loop is bedekt met mos. Heerlijk zacht. Heel uitnodigend om even heerlijk plaats te nemen in een bedje van mos. Zo nestel ik mij heerlijk op de grond en neem alles om mij heen bewuster waar.

De bomen, het geritsel van de bladeren. De vele kleuren groen, de zachtheid van het mos. Zat zo in mijn eigen wereld, dat ik mij niet bewust was van de schoonheid om mij heen. De wereld waar ik deel van uitmaakte op dat moment. Ik kwam terug in het nu, en genoot van wat ik zag. Mijn lichaam ontspande zich. Begroette alles om mij heen vanuit een dankbaar hart. Door het gewoon te benoemen. Ben dankbaar voor de bomen die mijn longen voorzien van zuurstof, dankbaar voor….. Vanuit het niets kwam er een antwoord:’je hoeft niet alles te weten’. Oeps dat kwam binnen. Het raakte een diepe snaar in mij. Het alles willen weten in mij, word ook vaak gevoed door mij verantwoordelijk voelen voor…… Of dat ik mezelf opleg dat ik alles moet weten. Het weten heeft niets met kennis uit boeken te maken. Het antwoord ging verder:’wat zich aandient in het hier en nu is alles wat je moet weten. ‘Je weet het wanneer je het nodig hebt.

Moeder koe en kalf.

Mijn wekelijkse stukje biologische kaas gekocht bij de kaasboerin. De kaasboerin verteld vol trots dat de kaas van een melkveehouderij komt waar moeder en kalf niet gescheiden worden. Dit raakt mij. Ik ben al een tijdje aan het overwegen om geen melk meer te drinken. Ik drink biologische melk.

Melk van een koe waarin moeder en kalf gescheiden worden. De melk drink ik in mijn koffie. De melk klop ik op, tot het dik en romig is en meng met het met mijn koffie.  Zo begin ik mijn dag. Lekker genieten. Er zo’n ook vele periodes in mijn leven geweest waarin ik mijn koffie zwart dronk of helemaal geen koffie.

Als ik zo met dat onderwerp bezig ben: moeder en kalf. Kom ik in het bos vlak bij mijn huis, moeder koe en haar kalf tegen. Samen in de wei.

Het raakt me om dat moeder koe en kalf zich op offeren voor mij. Op deze manier niet  in familie verband kunnen opgroeien. Hoe traumatisch moet dit zijn, voor de koeien. Al vaak heb ik over dit onderwerp nagedacht. Probeer elke keer weer een keuze te maken die bij mij past en waar ik mij goed bij voel. Zo eet ik geen vlees en vis. Heel af en toe een stukje vis als mijn lichaam hier om vraagt. Deze keuze heb ik destijds gemaakt, om uit een systeem te stappen. Ik wil mij niet voeden met een dier waarin ik weet dat het geen respectvol leven heeft gehad. Nu begrijp ik dat sommige dieren naar de aarde zijn gekomen om als voedsel te dienen. Deze dieren verdienen mijn respect. Ik respecteer wat moeder koe en haar kalf voor mij doen. Ik respecteer al het leven . Ik deel mijn leven hierop aarde met al het andere leven. Elke dag opnieuw kies ik ervoor om in harmonie te leven met al het leven.

 

Dit verhaaltje heb ik vorig jaar zomer geschreven. Plaats het nu, uit eer betoon aan alle dieren. Voor al het werk dat ze voor ons mensen verrichten. Ze verdienen ons respect.