Mijn energie is niet afgescheiden van degene die dood zijn. Dood is voor mij niet het einde. Ons lichaam is als een jas…we doen hem aan als we mens zijn en we doen hem uit om iets anders te zijn…..als we dood gaan. In plaats van dood gaan noem ik liever overgaan naar een wereld die gescheiden lijkt te zijn van deze wereld. Als kind heb ik al vroeg ervaren dat niets is zoals het lijkt. Voor mij zijn deze twee werelden niet gescheiden. Belangrijk voor nu is dat ik mens ben en daarin verbonden ben met een wereld die ogenschijnlijk niet zichtbaar is. In het rouwen heb ik soms ervaren dat ik niet altijd verbonden ben met een wereld die ogenschijnlijk niet zichtbaar is. Dan werkt het universum op een andere manier om mij met deze wereld te verbinden. De volgende droom wil ik dan ook graag met jullie delen. In de voorspellende droom die ik droomde naar het overlijden/overgaan van mijn vader ontving ik verschillende boodschappen. Niet alle boodschappen in mijn droom kon ik begrijpen
. Dit omdat het nog niet in de tijd stond.
Naar het overlijden van mijn vader droomde ik de volgende droom: Ik zat met mijn twee broers in een café. Met zijn drieën maakten we plezier. Op een gegeven moment werd de sfeer grimmig. De houding van mijn broers naar mij werd onplezierig. Dit maakte mij verdrietig. Ik ging naar het toilet om even afstand van hen te nemen. Toen ik terug kwam van het toilet waren mijn broers verdwenen zonder afscheid van mij te nemen. Ik rekende af en liep naar buiten. Vreemd vond ik toen dat één van mijn broers niet aanwezig was in mijn droom. Ik snap nu waarom. Omdat hij al over zou zijn op het moment dat deze droom zou uitkomen.
Het was inmiddels donker geworden. Ik liep wat te dwalen door de straten, kwam toen mijn vader tegen. We waren heel blij elkaar te zien. Wij omhelsden elkaar. Ik vroeg aan hem :hoe is het nu met je papa? Mijn vader antwoordde in mijn droom: eerst ging het niet zo goed met mij, maar nu gaat het goed met mij.( Toen ik mijn vader ontmoette op de ochtend van zijn sterfdag in het ziekenhuis. Was het precies omgekeerd: ik vroeg toen ook aan mijn vader: hoe is het met je? Toen antwoordde hij: eerst voelde ik mij heel goed, nu gaat het niet zo goed met mij.)
Voor mij was dat toen een teken van mijn vader dat het goed gaat met hem waar hij nu is. Door dat ik rouwde om mijn vader kon ik hem niet zo goed waarnemen. Mijn droom ging nog verder. Aan het laatste stukje van mijn droom heb ik nooit zoveel aandacht besteed omdat het nu pas actueel is voor mij. Mijn vader vroeg aan mij hoe is het met jou? Ik antwoordde dat ik verdrietig ben over hoe mijn broers tegen mij doen. Mijn vader troostte mij in mijn droom en zei: laat ze, die broers van je.
De laatste maanden dat mijn vader nog leefde heb ik veel tijd met hem door gebracht. Die ervaar ik nu als zeer waardevol. Daarin volgde ik altijd mijn gevoel. Ook al wist ik vaak niet wat ik deed, ik volgde mijn instinct. Zo was ik er ook op de vroege ochtend op zijn sterfdag. Mijn vader lag in het ziekenhuis. ( Hij had ervoor gekozen om daar te sterven)Op die vroege ochtend konden we nog voluit met elkaar praten. Ik hiep hem bij zijn persoonlijke verzorging. Mijn vader maakte wat grapjes. Langzaam zag ik hem weg glijden. Dat kwam zo van het één op het andere moment. Ik ging naast mijn vader zitten, streelde zijn arm en zijn gezicht en zei daarbij je bent de liefste vader van de hele wereld deze woorden bleef ik herhalen…..weet niet meer hoe lang we zo gezeten hebben. Iets in mij zei dat ik mijn moeder en mijn broers moest bellen om te zeggen dat ze moesten komen. Mijn moeder kwam gelukkig nog net op tijd om met hem te kunnen praten….op het moment dat mijn vader stierf waren mijn broers en mijn moeder bij hem. Ik was op dat moment op de slaapkamer van mijn ouders, ik voelde dat de energie van mijn vader mij omringde, zonder erbij na te denken zei ik: het is goed papa ga maar, ik houd van je.
Naar het overlijden van mijn vader heb ik mijn ontslag genomen. Ik werkte toen als groepsleidster op een Schippers internaat. Voor mij was het tijd om iets anders te doen. Ik nam mijn ontslag zonder dat ik er iets nieuws voor in de plaats had. Dit laatste heb ik nog met mijn vader kunnen delen. Hij vond het een goed plan. Wat ik niet voorzien had, werkte toen helend. De vrije tijd die ik in één keer had, had ik tijd om te rouwen en bij mijn moeder te zijn.
Toen ik jong was zag ik geen pad voor mij. Ik nam gewoon de ene stap na de andere. Altijd vooruit, ergens naar toe. Ik wist niet waar heen. Op een dag draaide ik mij om en keek terug en zag dat elke stap een keuze was op mijn pad. Om naar links te gaan, naar rechts te gaan, vooruit of stil te staan op mijn pad. Elke dag de keus tussen goed of slecht, liefde of angst, trouw zijn aan mezelf of aan een ander, kracht/innerlijk weten of controle. Het totaal van die keuzes is mijn pad. Waar ik nu sta.