Coranacrisus………….katalysator om een nieuwe wereldorde te bewerkstelligen. Heb je je WAARHEID in gevaar gebracht om in de maatschappij te passen? Dit is nu een kans, om diep te graven in jezelf om je diepste waarheid te vinden.
Een nieuw pad dient zich aan…..Jij en ik zijn de creator van dit pad. Wij creëren onze eigen werkelijkheid.
Naar een wereld van overvloed, vrijheid, vrede en onvoorwaardelijke liefde voor ons allemaal.
Naast elkaar leven vanuit onvoorwaardelijke liefde, vrede en harmonie. Waarin we respect vol omgaan met alle levende wezens. Ervaren dat wij als mens onderdeel zijn van het groter geheel.
Een mannetjes Merel hipt door de tuin op de voet gevolgd door zijn 2 kinderen. Moeder Merel is alweer aan een nieuw nest begonnen. De jongen zie ik met de dag zelfstandiger worden. In het begin van de week zie ik ze nog op de grond hippen. Halverwege de week vliegen ze al in de vlinderstruik. Uiterlijk zien ze er niet meer uit als een kind. Ze hebben de grote van hun vader. Hun gedrag laat zien dat ze nog kind zijn. Vader Merel heeft het druk met het voeren en beschermen van zijn kinderen. Van alles wordt er aan ze gevoerd. Van het zaad uit het vogelhuis tot een worm uit de tuin.
Vandaag heb ik het terras achter het huis geschrobd, vader Merel volgt mij op de voet. Onder de potten die ik verschuif komen pissebedden te voorschijn. Deze worden door vader Merel handig opgepikt. De wormen die te voorschijn komen, ziet de Merel sneller dan ik. Onze tuin wordt ook bezocht door de Vlaamse gaai en Ekster. Zodra deze vogels te dicht in de buurt komen van vader Merel en kinderen. Gaat er een luid geschetter door de tuin. Vader Merel maakt zich breed met zijn staart en vliegt recht op deze vogels af. Jaagt ze met succes de tuin uit. Wat een moed. Hij verdedigd zijn kinderen en zijn territorium fel. Soort genoten die te dicht in de buurt komen worden ook weggejaagd.
In 2013 is mijn moeder met een ernstige bloeding opgenomen in het ziekenhuis. Net voor de laatste koninginnendag. De natuur was toen nog niet zo ver als nu. De eerste dagen dat mijn moeder op de IC lag, steeg de temperatuur buiten. Maar ook de temperatuur in mij. Het raakte mij diep om mijn moeder zo kwetsbaar met alle toeters en bellen om haar heen in het ziekenhuis bed te zien liggen.
Naar de lange wintermaanden was het heerlijk om in het voorjaarszonnetje in de tuin te zitten. Elke ochtend vanaf de dag dat mijn moeder was opgenomen in het ziekenhuis vergezelde een Merel mij. De Merel kwam bij mij op het terras op tafel zitten, en hield mij zo gezelschap.
Het contact op deze manier was nieuw voor mij. De Merel ging rustig naast mij zitten en hield mij gezelschap tot dat ik het terras verliet. De Merel gaf mij troost en vertrouwen. Het komt goed met je moeder, laat de Merel mij elke ochtend weten. Je hoeft nog geen afscheid van haar te nemen. Zo bleef ze mij elke ochtend vergezellen, tot dat mijn moeder werd ontslagen uit het ziekenhuis. Ze gaf mij troost en vertrouwen.
Mijn moeder heeft na de boodschap van de Merel nog 7 jaar geleefd.
Nog een boodschap/ les van de Merel.
Er zit een Merel op de brievenbus aan het begin van de oprit, als ik met mijn auto de oprit op rij. De Merel begroet mij. Ik zet mijn auto stil. Het welkom raakt mij. Ik neem de tijd om contact te maken met de Merel. We kijken elkaar in de ogen. Zo blijven we een tijdje elkaar aankijken. Wonderlijk gaat zijn snavel op en neer. Zonder dat er geluid uit komt. Zo blijft de Merel met mij kletsen. Ik geniet van het contact en het gevoel van diepe verbondenheid.. De Merel heeft alle tijd en ik vergeet de tijd. De boodschap van de Merel is: Vier het leven. Geniet.
