Ik ben niet een bezoeker van de natuur, maar onderdeel van.
Naar buiten gaan is voor mij een levensbehoefte.
De wind door mijn haren,
de zon op mijn huid.
Vogels die fluiten een lieveheersbeestje op een bloem. Gras onder mijn voeten.
De bomen die mij liefdevol omhelzen met hun takken. Mij spiegelen en zo inzicht geven. Het water dat stroomt in de rivier. Het water dat mij zuivert en helpt te vertrouwen op mijn eigen levensstroom. Het samen zijn met de elementalen, de natuurwezens. Die mij leren om nog beter te zien, als een kind vol verwondering.
Ik ervaar zo een diepe verbondenheid met het web van het leven. Een onuitputtelijke bron van inspiratie die het web van het leven mij geeft. Haar schoonheid, liefde en wijsheid, brengt mij naar mijn eigen hart.
Moeder Aarde lief hebben, tijd besteden om een liefhebbend bewust zijn te ontwikkelen. Naar de ingevingen van mijn hart luisteren en dit volgen. Leven vanuit liefde in plaats vanuit het ego, hebzucht en macht. Vorm ik de Aarde tot een plek van Liefde.
web van het leven
Zorg goed voor jezelf.
Ik zorg go
ed voor mezelf.
Ik geef mezelf wat ik nodig heb.
Ik ben mijn eigen hoeder.
Ik zorg goed voor mezelf en zo zorg ik goed voor de wereld.
Ik vervul mezelf.
Ik neem mijn plek in, hier op aarde
Ik verbind mij met het web van het leven.
De web van het leven een onuitputtelijk bron van inspiratie.
Haar schoonheid, liefde en wijsheid.
Brengt mij naar mijn hart.
Naar mijn bron van schoonheid, liefde en wijsheid.
Elke moment, elke ademhaling, bewust leven in verbinding met het web van het leven.
Lief hebben.
Tijd besteden om een lief hebbend bewust zijn te ontwikkelen.
Ik luister naar de ingevingen van mijn hart.
Ik volg ze.
Ik laat los…dat wat macht over mij heeft.
Ik vorm de aarde tot een plek van liefde.