Luister naar je innerlijke stem.

https://www.jeanvanpol-teksten.nl/blog/volg-je-intu%C3%AFtie/

Intervieuw, al weer even geleden 2009 dacht ik door Jean Van Pol.
Vooral in onze westerse samenleving staan het verstand en menselijk intellect op een voetstuk. Maar bij veel belangrijke beslissingen in het leven is het soms beter om de stem van je intuïtie te volgen. Daarover had ik ooit onderstaand inspirerend interview met Henriëtte Haverkamp, werkzaam als ziener en heler.

Luister altijd naar je innerlijke stem is nog altijd het beste advies dat ik kan geven.
Alleen jij weet wat goed voor je is, dat kun je niet aan een ander overlaten.
In de stilte hoor je je innerlijke stem. Maak het stil in jezelf……en luister.

Gedachten zijn krachten dus waak over je eigen gedachten, daarmee creëer je een ‘nieuwe’ wereld een nieuw begin.

Mijn intuïtie, zal mij steeds op tijd van alles vertellen wat ik moet weten.

Zo is het.

Bomen.

Bomen, bomen…
Zolang ik mij kan herinneren, word ik blij van bomen. Vind het heerlijk om in hun gezelschap te zijn. Bomen geven mij rust, laten het vertrouwen in mezelf groeien. Hun energie is liefdevol en ze zijn zo wijs. De boodschappen die ik van hun ontvang raken mij diep. Brengen mij vaak aan het lachen. Ze helpen mij om het leven simpel te houden. Door mij te spiegelen geven ze inzicht.
Het kind in mij wil vaak van alles weten. In het zoeken naar antwoorden kan ik daardoor in allerlei dwaalwegen in mezelf terecht komen.Groot ongeduld groeit in mij als het weten wat te lang op zich laat wachten. Als het antwoord komt. Kan dat een teleurstelling geven omdat ik het mij heel anders had voorgesteld. Pffff.


Op een dag waren er veel vragen in mij. Ik ga naar buiten voor een wandeling in het bos. Ging helemaal op in mijn binnenwereld waarin ik zocht naar een antwoord. Zo liep ik al een hele tijd, zonder echt bewust te zijn van mijn buitenwereld. Tot dat ik ervaar dat de grond onder mijn voeten zacht is geworden. Het pad waar ik op loop is bedekt met mos. Heerlijk zacht. Heel uitnodigend om even heerlijk plaats te nemen in een bedje van mos. Zo nestel ik mij heerlijk op de grond en neem alles om mij heen bewuster waar.

De bomen, het geritsel van de bladeren. De vele kleuren groen, de zachtheid van het mos. Zat zo in mijn eigen wereld, dat ik mij niet bewust was van de schoonheid om mij heen. De wereld waar ik deel van uitmaakte op dat moment. Ik kwam terug in het nu, en genoot van wat ik zag. Mijn lichaam ontspande zich. Begroette alles om mij heen vanuit een dankbaar hart. Door het gewoon te benoemen. Ben dankbaar voor de bomen die mijn longen voorzien van zuurstof, dankbaar voor….. Vanuit het niets kwam er een antwoord:’je hoeft niet alles te weten’. Oeps dat kwam binnen. Het raakte een diepe snaar in mij. Het alles willen weten in mij, word ook vaak gevoed door mij verantwoordelijk voelen voor…… Of dat ik mezelf opleg dat ik alles moet weten. Het weten heeft niets met kennis uit boeken te maken. Het antwoord ging verder:’wat zich aandient in het hier en nu is alles wat je moet weten. ‘Je weet het wanneer je het nodig hebt.