Liefde is mijn Leraar.

Verjaardagscadeau.

Op een verjaardag van mij  zat ik al vroeg in de tuin. Ik genoot van al het moois, en vroeg me af wat het nieuwe levensjaar mij zou brengen.

Een klein vogeltje, een Boomklever vliegt naar mij toe. Ik zie dat hij iets in zijn snavel heeft het lijkt op een witte bloem. Als de Boomklever dat wat hij in zijn snavel heeft,vlak voor mijn voeten neerlegt. Zie ik dat het een veertje is. Verrast ben ik over mijn eerste verjaardagscadeau op deze vroege zonnige lente ochtend. Het veertje van de Boomklever, ontvouwd zich als een leraar op mijn pad, in mijn nieuwe levensjaar. Waarin ik leer om mijn licht helder te laten schijnen. Mij opnieuw te verbinden met mijn licht vanuit lichtheid. Zo licht zijn als een veertje.
Zo word ik op die ochtend, door de Moeder Godin meegenomen aan haar hand. Ze laat mij zien, ervaren hoe ik mijn eigen licht klein maak, als ik mezelf negatieve feedback geef (naar beneden haal). We gaan diep de Aarde in. Ik mag daar een stuk van mezelf vrij maken, wat diep in de aarde gevangen zit. Ik haal het met de Moeder Godin naar boven. Vanuit de diepte van Moeder Aarde komt een sterke persoonlijkheid naar boven: iemand die onvoorwaardelijk voor zichzelf staat en van zich zelf houd. Krachtig en tegelijkertijd heel licht en zacht. Deze kracht vol licht versmelt zich in mijn hart. Het lag nog verborgen in de schoot van Moeder Aarde. Vanuit mijn hart nu het licht van onvoorwaardelijke liefde, krachtig laten schijnen naar mezelf. Waarin ik gedragen word door het leven. Mij voed met dat wat goed voor mij is. Ik mezelf volledig mag zien en laten zien. Niet langer afgescheiden ben van wie Ik ben.
Liefde is mijn leraar.

Bomen.

Bomen, bomen…
Zolang ik mij kan herinneren, word ik blij van bomen. Vind het heerlijk om in hun gezelschap te zijn. Bomen geven mij rust, laten het vertrouwen in mezelf groeien. Hun energie is liefdevol en ze zijn zo wijs. De boodschappen die ik van hun ontvang raken mij diep. Brengen mij vaak aan het lachen. Ze helpen mij om het leven simpel te houden. Door mij te spiegelen geven ze inzicht.
Het kind in mij wil vaak van alles weten. In het zoeken naar antwoorden kan ik daardoor in allerlei dwaalwegen in mezelf terecht komen.Groot ongeduld groeit in mij als het weten wat te lang op zich laat wachten. Als het antwoord komt. Kan dat een teleurstelling geven omdat ik het mij heel anders had voorgesteld. Pffff.


Op een dag waren er veel vragen in mij. Ik ga naar buiten voor een wandeling in het bos. Ging helemaal op in mijn binnenwereld waarin ik zocht naar een antwoord. Zo liep ik al een hele tijd, zonder echt bewust te zijn van mijn buitenwereld. Tot dat ik ervaar dat de grond onder mijn voeten zacht is geworden. Het pad waar ik op loop is bedekt met mos. Heerlijk zacht. Heel uitnodigend om even heerlijk plaats te nemen in een bedje van mos. Zo nestel ik mij heerlijk op de grond en neem alles om mij heen bewuster waar.

De bomen, het geritsel van de bladeren. De vele kleuren groen, de zachtheid van het mos. Zat zo in mijn eigen wereld, dat ik mij niet bewust was van de schoonheid om mij heen. De wereld waar ik deel van uitmaakte op dat moment. Ik kwam terug in het nu, en genoot van wat ik zag. Mijn lichaam ontspande zich. Begroette alles om mij heen vanuit een dankbaar hart. Door het gewoon te benoemen. Ben dankbaar voor de bomen die mijn longen voorzien van zuurstof, dankbaar voor….. Vanuit het niets kwam er een antwoord:’je hoeft niet alles te weten’. Oeps dat kwam binnen. Het raakte een diepe snaar in mij. Het alles willen weten in mij, word ook vaak gevoed door mij verantwoordelijk voelen voor…… Of dat ik mezelf opleg dat ik alles moet weten. Het weten heeft niets met kennis uit boeken te maken. Het antwoord ging verder:’wat zich aandient in het hier en nu is alles wat je moet weten. ‘Je weet het wanneer je het nodig hebt.