Les om vanuit het hart te zien.
De roep van de olifanten.
Najaar 2013. Al een tijdje hoor ik de roep van de olifanten in mij. De roep van de olifanten word steeds sterker, op een dag verbind ik mij met hen. Ze willen graag een ontmoeting. Ik voel me vereerd en dankbaar voor deze roep van hen. Een ontmoeting!! Mijn hart word hier warm van. Olifanten zijn zulke mooie wijze dieren. Ik heb een diep respect voor hoe ze leven. Wacht dan ook gretig af, voor verdere instructies.
Nog niet zolang geleden heb ik een vrouw in mijn praktijk ontmoet, die workshops geeft met olifanten in Burgers Zoo. Zal ik daar naar toe gaan? Of naar Afrika? Nee, de olifanten willen mij ontmoeten in de dierentuin van Duisburg. Weet niet waarom. Als ik op een dag vertrek naar Duisburg,( de olifanten hebben inmiddels laten weten dat die dag ,de dag is om elkaar te ontmoeten),weet ik nog niet waarom.
Inmiddels ben ik vertrouwd geraakt met deze manier van op weg gaan.De zon schijnt, het beloofd een zonnige dag te worden.
Als ik in Duisburg ben volg ik de borden Zoo. Al snel kom ik op de parkeerplaats van de dierentuin. Bij de ingang van de dierentuin, blijkt deze ingang gesloten te zijn. Stap in de auto, begeef me opnieuw op de ringweg rond de dierentuin. Rij langs de hoofd ingang van de dierentuin, zie geen parkeerplaats , zo blijf ik heel lang rondjes rijden. Zie de parkeerplaats liggen maar weet niet hoe ik erop moet komen. Uiteindelijk parkeer ik op de stoep voor de hoofd ingang van de dierentuin om te vragen waar ik het beste mijn auto kan parkeren.
Een dik uur naar dat ik het bordje Zoo zag, stap ik eindelijk de dierentuin in. Inmiddels is het ook gaan regenen. Eerst maar het bordje restaurant volgen. Een cappuccino heb ik wel verdiend. Op weg naar de cappuccino, kom ik al langs de olifanten. Gelukkig het is niet moeilijk om ze hier te vinden.
Eenmaal terug bij de olifanten regent het nog steeds. Het olifanten verblijf ligt dicht aan de drukke weg. Je hoort het verkeer voorbij razen.
De dierentuin is een groen eiland, dat precies in een druk verkeersnet ligt.
Nu snapte ik waarom ik helemaal gedesoriënteerd was, toen ik eenmaal de dierentuin had bereikt. De olifanten lieten mij op die manier ervaren, hoe het moet zijn om in zo’n druk verkeersnet te wonen.
Nu ik ben bijgekomen van het ‘getol’ om de dierentuin, stem ik mij op ze af. In mij hart voel ik verdriet, er is zoveel chaos om hen heen. Het geraas van het verkeer gaat 24 uur door. Hun verblijf…..
Al snel word mij duidelijk gemaakt door de olifanten dat ze geen medelijden willen.
Een van de olifanten is meteen bij mijn aankomst recht voor mij komen te staan. Hier word ik blij van. Een warm welkom.
Ervaar in mijn hart, dat het klopt om hier te zijn.
Ik kijk de olifant recht in de ogen. Ik verbind mij van hart tot hart met deze
olifant. Ze vraagt mij om mij nog dieper op zielsniveau met haar te verbinden,
het verdriet wat ik voel los te laten. Laat het verdriet los, Henriëtte! Toon
compassie en verbind je met wie ik in wezen ben. Zie met je hart.
Ze liet me zien dat zij en haar moeder in gevangenschap zijn geboren. De moeder
van haar moeder , haar oma is in Afrika geboren. Ze laat mij haar, geboorte
grond van haar voorouders zien, voelen en ervaren. Hoe ze in kuddes leven, hoe
ze hun stappen in vrijheid konden zetten, met elkaar speelden en voor elkaar
zorgde. Ik word overspoeld door liefde, geluk, heelheid en eenheid. Alles te
gelijk. Zo mooi……..Ze laat me zien dat ze niet vergeten is, wie ze in wezen is.
Haar kern is heel.
De olifant leerde mij om vanuit het hart te zien, om zo de heelheid en eenheid met haar te delen.
